[1] Obecnie Lebus na terenie Niemiec.  

[2] Praca Dzieje Lublina. Próba syntezy, red. J. Mazurkiewicz, Lublin 1965, zawiera opracowania średniowiecznych dziejów Lublina: S. Wojciechowski – Położenie i rozwój przestrzenny miasta; A. Gardawski – Archeologia o początkach Lublina; Z. Sułowski – Przedlokacyjny Lublin w świetle źródeł pisanych; J. Kłoczowski – Lublin po nadaniu prawa miejskiego; K. Myśliński – Czasy walki o samorząd.

[3] Autorka przeprowadziła w tych latach również badania rozpoznawcze na wzgórzu Grodzisko (obecnie Kirkut – najstarszy lubelski cmentarz żydowski) i Wzgórzu Staromiejskim. Wyniki tych badań stały się podstawą jej, niestety nieopublikowanej, dysertacji doktorskiej Formowanie się wczesnośredniowiecznego ośrodka miejskiego w Lublinie (S. Hoczyk-Siwkowa 1971).

[4] Najobszerniejsze studium Kazimierza Myślińskiego to: Najstarszy Lublin – proces tworzenia się średniowiecznego miasta (K. Myśliński [1966] 1968).

[5] Kwestię miejscowego nazewnictwa i relacji przestrzennych tych nazw należy uznać za istotną, m.in. w świetle badań Przemysława Tyszki czy Mateusza Golińskiego (P. Tyszka 1997; M. Goliński 1997). Problematyką nazewnictwa na obszarze będącym przedmiotem niniejszej pracy zajmowali się dotychczas Ignacy Drexler, Stefan Warchoł, Mieczysław Buczyński, Anna Sochacka. Poruszane przez nich zagadnienie nazw miejscowych dotyka głównie kwestii genezy nazw, a w mniejszym stopniu ich zasięgów przestrzennych (por. I. Drexler 1920; S. Warchoł 1961; M. Buczyński 1962; A. Sochacka 1997).

[6] Por. uwagi Michała Parczewskiego o zaletach i ograniczeniach datowania w oparciu materiał masowy, głównie ceramikę (M. Parczewski 1988: 27–76, 102–106; zob. także J. Poleski 1992: 42–60 i 92–97).

[7] Por. rozdział I – Stan badań nad średniowiecznym Lublinem.

[8] Na podstawie zezwolenia nr 1/2005 z dnia 15 grudnia 2005 r.