| MEZOLIT | MEZOLIT [gr.], archeol. 艣rodkowa epoka kamienia, zw. te偶 epipaleolitem, termin stosowany na oznaczenie okresu przej艣ciowego mi臋dzy gospodark膮 艂owiecko-zbierack膮 (typu paleolitycznego) i roln.-hod. (typu neolitycznego); pocz膮tki mezolitu przypadaj膮 na schy艂ek epoki plejstocenu (ok. XI tysi膮cl. p.n.e. na Bliskim Wschodzie i ok. po艂owy IX tysi膮cl. p.n.e. na terenach Ni偶u 艢rodkowoeuropejskiego); dat臋 ko艅cow膮 za艣 wyznacza moment pojawienia si臋 element贸w gospodarki wytwarzaj膮cej, co najwcze艣niej nast膮pi艂o na Bliskim Wschodzie (ok. VII tysi膮cl. p.n.e.); mezolityczne zespo艂y krzemienne charakteryzuj膮 si臋 znacznym udzia艂em zminiaturyzowanych i cz臋sto zgeometryzowanych form narz臋dzi (tzw. zbrojniki mikrolityczne). Okres mezolitu najlepiej jest zaznaczony na terenach eur., zw艂. w strefie ni偶owej, gdzie gromady paleolityczne, zamieszkuj膮ce dot膮d stref臋 plejstoce艅skiej tundry lub lasotundry, musia艂y si臋 przystosowa膰 do bytowania w zwartych formacjach le艣nych wczesnego holocenu; pierwsze spo艂eczno艣ci uprawiaj膮ce gospodark臋 roln.-hod. pojawi艂y si臋 na tych obszarach dopiero ok. V tysi膮cl. p.n.e. (wg datowania izotopowego metod膮 w臋glow膮), a dalszych tysi膮c lat musia艂o up艂yn膮膰, nim uformowa艂y si臋 tu wyra藕nie neolityczne ugrupowania miejscowe. W mezolicie europejskim wydziela si臋 3 g艂. zespo艂y kultur mezolitycznych: zachodni kr膮g, p贸艂nocny kr膮g, p贸艂nocno-wschodni kr膮g.
Komentarze: Nowa encyklopedia powszechna PWN © Wydawnictwo Naukowe PWN SA |
S艂owniczek 
